|
 Biebrza osobliwością przyrodniczą fascynowała od dawna wielu ludzi. Jedni tu szli - czując iyntuicyjnie jakiś egzystencjalny aromat, drudzy zdążali w jej stronę świadomie widząc w Biebrzy unikalny obiekt ekologiczny do naukowych badań. Ale wszyscy byli zgodni co do tego, że Dolinę Biebrzańską należy objąć ochroną prawną. Już w okresie międzywojennym istniały w Środkowym Basenie dwa rezerwaty przyrody: Czerwone Bagno i Grzędy. Po wojnie w roku 1981 granicy tych rezerwatów łącznie powiększono - do 11.629,75 ha.
Na założycielskim zebraniu 7.11.1987 r. czterdzieści osób z różnych stron Polski założyło Towarzystwo Biebrzańskie, którego statutowym celem było dążenie do utworzenia Biebrzańskiego Parku Narodowego, obejmującego ochroną całą Dolinę Biebrzy. Towarzystwo to, działające do dziś, rozwinęło szeroką działalność organizatorską na rzecz Biebrzy nie tylko w kraju, ale i za granicą. Pierwszym jego przewodniczącym był, nieżyjący już dziś, prof. Adam Pałczyński, gorący propagator i wielbiciel środowiska biebrzańskiego. Dzięki wiedzy naukowej i energii organizatorskiej takich ludzi powstaje w roku 1989 Biebrzański Park Krajobrazowy, obejmujący Dolny i Środkowy Basen Biebrzy. I Kolejne pamiętne daty, które ukoronowały długoletnie zabiegi organizacyjne wielu oddanych Biebrzy ludzi : 17.09.1993 rok - data ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie utworzenia Biebrzańskiego Parku Narodowego; 25.05.1994 roku w Osowcu, z udziałem wielu gości zagranicznych na czele z Jego Królewską Mością Księciem Barnhardem - małżonkiem królowej Holandii - odbywała się uroczysta inauguracja parku. W akcie prawnym o utworzeniu parku jest napisane, że tworzy się Biebrzański Park Narodowy o powierzchni 59.824 ha. Ochroną objęto większość Doliny Biebrzańskiej, poczynając od granicy państwowej, aż za rzekę Narew.
|
